Niekończąca się opowieść... czyli dalsze zmiany w VAT
Zmiany w ustawie o podatku od towarów i usług
Jeszcze nie przebrzmiało echo zmian w ustawie o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT), które weszły w życie z dniem 1 stycznia i 1 kwietnia 2011 r., a Ministerstwo Finansów już planuje kolejną nowelizację. 7 kwietnia br. ogłosiło projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (zwany dalej projektem zmian). Jego wejście planowane jest na 1 lipca 2011 r. Oczywiście – jak to w polskim ustawodawstwie bywa – data może jeszcze ulec zmianie. Obecnie trwają prace nad wskazanym projektem, zatem nie można jeszcze określić definitywnie kształtu nowelizacji, jednak warto już teraz przeanalizować zasadnicze kierunki zmian.
Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez podmiot niezarejestrowany
W pierwszej kolejności warto zwrócić uwagę na planowaną zmianę art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o VAT. Obecnie, w myśl powołanego artykułu, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku gdy sprzedaż udokumentowano fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących. Zatem w przypadku gdy podatnik otrzymuje fakturę VAT od podmiotu niezarejestrowanego na potrzeby podatku VAT, nie ma on – co do zasady – prawa odliczenia podatku VAT naliczonego w treści faktury.
Powołana zasada jest niezwykle restrykcyjna, a jej zgodność z prawem Unii Europejskiej budzi uzasadnione wątpliwości. Z uwagi na powyższe, sądy administracyjne w swoich orzeczeniach niejednokrotnie łagodziły wydźwięk omawianego przepisu. Tytułem przykładu można przytoczyć wyrok NSA z 10 lutego 2010 r. (sygn. I FSK 1826/08), w którym Sąd orzekł, że: Dla zastosowania przepisów prawa krajowego zakazujących prawa odliczania podatku naliczonego od transakcji dokonanych z podmiotem nieistniejącym lub nieuprawnionym do wystawiania faktur koniecznym jest ustalenie, iż podatnik nabywając towar od takiego podmiotu wiedział lub przynajmniej winien wiedzieć, że określona transakcja stanowi nadużycie prawa (oszustwo). Jeżeli nie wiedział on lub z okoliczności sprawy wynika, iż nie mógł wiedzieć o „oszukańczym” celu danej transakcji, nie ma racjonalnych podstaw do obciążania go zaniedbaniami lub sprzecznym z prawem działaniem drugiej strony. Przedmiotowe zagadnienie rozpatrywane było także przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej), który w wyroku z 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-438/09 Dankowski orzekł m.in., że: Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu nabycia usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej, w sytuacji gdy odnośne faktury zawierają wszystkie informacje wymagane dyrektywą, a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz rodzaju wykonanych usług.
Z uwagi na powyższe, w celu dostosowania ustawy o VAT do Dyrektywy 2006/112/WE planuje się likwidację ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, w sytuacji gdy fakturę wystawił podmiot niezarejestrowany na potrzeby podatku VAT. Utrzymane zostanie natomiast ograniczenie prawa do odliczenia podatku w odniesieniu do faktur wystawionych przez podmiot nieistniejący.
Miejsce świadczenia usług transportu towarów
Obecnie ustawa o VAT przewiduje szczególną regulację określającą miejsca świadczenia (kraj opodatkowania) usług transportu pasażerów (zasadniczo krajem opodatkowania jest kraj, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości) oraz usług transportu towarów wykonywanych na rzecz tzw. niepodatników (podobnie – krajem opodatkowania jest kraj, w którym odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości). Z kolei w przypadku usług transportu towarów na rzecz przedsiębiorców zastosowanie mają zasady ogólne (usługa podlega opodatkowaniu w kraju siedziby nabywcy).
W omawianym projekcie zmian planuje się dodanie przepisów regulujących w sposób szczególny zasady ustalania w niektórych przypadkach miejsca świadczenia usług transportu towarów wykonywanych na rzecz podatników (czyli przedsiębiorców). Ustawodawca planuje dodać do ustawy o VAT art. 28f ust. 2a, zgodnie z którym:
w przypadku świadczenia usługi transportowej na rzecz podatnika posiadającego siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności) na terytorium Polski, jeśli transport wykonywany jest w całości poza terytorium UE, miejscem świadczenia (krajem opodatkowania) usługi będzie terytorium znajdujące się poza UE (zatem nie powstanie obowiązek opodatkowania usługi na terytorium Polski),
w przypadku świadczenia usługi transportowej na rzecz podatnika posiadającego siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności) poza terytorium UE, jeśli transport wykonywany jest w całości na terytorium Polski, miejscem świadczenia usługi (krajem opodatkowania) będzie terytorium Polski (zatem usługa opodatkowana będzie w Polsce).
Pierwsza z powołanych zasad jest obecnie stosowana, jednak jej podstawą nie jest ustawa o VAT, ale rozporządzenie wykonawcze. Z kolei w drugim przypadku zasada rozliczania będzie całkowicie zmieniona, gdyż obecnie taka transakcja nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.
Definicja siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności
Duża część projektowanych zmian ma charakter techniczny i jest związana z faktem, że 1 lipca 2011 r. wchodzi w życie rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Rozporządzenie precyzujące niektóre przepisy Dyrektywy 2006/112/WE. Będzie bezpośrednio wiążące dla polskich podatników, stąd konieczność uzgodnienia brzmienia przepisów ustawy o VAT i wskazanego rozporządzenia.
Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 definiuje m.in. pojęcia siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania i zwykłego miejsca pobytu na potrzeby określenia m.in. miejsca świadczenia usług. Stąd w szeregu przepisów ustawy o VAT zmieniona będzie terminologia na tę wynikającą z rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011.
Z uwagi na to, że problem jest niezwykle ważny dla podatników, należy wskazać, w jaki sposób zdefiniowane zostaną przywołane wyżej pojęcia (przy czym – co bardzo ważne – definicje te nie zostaną przeniesione do ustawy o VAT, a ich odnalezienie będzie możliwe jedynie w treści rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011). Skoro rozporządzenie będzie obowiązywało wprost w Polsce, nie ma potrzeby dublowania przepisów.
Miejscem (krajem) siedziby działalności gospodarczej będzie miejsce (kraj), w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa, przez co należy rozumieć miejsce (kraj), w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania firmą, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. Przy czym sam adres pocztowy nie może być uznany za miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika (art. 10 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/201).
Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej definiowane będzie jako inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, aby umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Co istotne, fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, aby uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w danym kraju (art. 11 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/201).
Usługa nabyta dla celów działalności gospodarczej i na cele prywatne
Po wejściu w życie omawianych zmian doprecyzowane będą przepisy dotyczące zasad opodatkowania usług nabywanych po części na potrzeby związane z działalnością gospodarczą podatnika, a po części na jego (lub jego pracowników) cele osobiste.
Obecnie, jak wynika z treści art. 28b ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników, gdy usługi przeznaczone są na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, krajem opodatkowania usługi jest kraj siedziby usługodawcy. Problematyczna jest jednak sytuacja, w której nabywane przez podatnika usługi mają dwojakie przeznaczenia (na cele prywatne i cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą).
W wyniku omawianej nowelizacji art. 28b ust. 4 ustawy o VAT będzie doprecyzowany i uzyska brzmienie: W przypadku świadczenia usług, które przeznaczone są wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c. Zatem kraj siedziby usługodawcy będzie uważany za kraj opodatkowania usługi przeznaczonej wyłącznie na cele prywatne podatnika lub jego pracowników.
Z kolei w przypadku usług nabywanych jedynie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej lub po części na cele związane z prowadzoną działalnością, a po części na cele prywatne, zastosowanie będzie miała zasada ogólna, a zatem krajem opodatkowania usługi będzie kraj siedziby usługobiorcy.
Okazjonalny przewóz osób pojazdami zarejestrowanymi za granicą
Kolejną istotną zmianą będzie wprowadzenie uproszczonych zasad rejestracji i rozliczania podatku przez podmioty zagraniczne, świadczące usługi okazjonalnych przewozów drogowych na terytorium Polski pojazdami zarejestrowanymi za granicą. Omawiana zmiana jest konsekwencją orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE z 6 maja 2010 r. w sprawie C-311/09 (Komisja Europejska przeciwko Polsce), w którym Trybunał orzekł, iż obecnie stosowana procedura jest niezgodna z prawem UE.
Obecnie podmioty zagraniczne posiadające siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, świadczące w Polsce okazjonalne przewozy osób pojazdami zarejestrowanymi za granicą, zobowiązane są do rejestracji na potrzeby podatku VAT w Polsce i rozliczenia tu podatku. Z uwagi na charakter świadczonych usług, obecne rozwiązanie jest dużym obciążeniem dla usługodawców.
Po zmianach do ustawy wprowadzona będzie szczególna procedura w zakresie rejestracji i rozliczania podatku przez podmioty zagraniczne świadczące usługi okazjonalnego przewozu drogowego osób autobusami zarejestrowanymi na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Procedura ta umożliwi skorzystanie przez takie podmioty z uproszczonej rejestracji na potrzeby podatku VAT i uproszczone rozliczenie podatku VAT.
Podatnik świadczący omawiane usługi będzie (po uprzednim elektronicznym zgłoszeniu zamiaru skorzystania z procedury uproszczonej) rejestrowany przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście jako „podatnik VAT – przewozy okazjonalne”. Po dokonaniu rejestracji podatnik będzie zobowiązany do składania deklaracji podatkowych drogą elektroniczną. Możliwość skorzystania z procedury uzależniona będzie od niekorzystania przez takich podatników z możliwości obniżenia kwoty podatku naliczonego o kwotę podatku należnego lub otrzymania zwrotu podatku.
Anna Resiak, ekspert podatkowy ECDDP Sp. z o.o.
Anna.Resiak@ecddp.pl
Tel.: +48 12 622 86 00
www.ecddp.plwww.ecddp.pl
W pierwszej kolejności warto zwrócić uwagę na planowaną zmianę art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a ustawy o VAT. Obecnie, w myśl powołanego artykułu, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku gdy sprzedaż udokumentowano fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących. Zatem w przypadku gdy podatnik otrzymuje fakturę VAT od podmiotu niezarejestrowanego na potrzeby podatku VAT, nie ma on – co do zasady – prawa odliczenia podatku VAT naliczonego w treści faktury.
Powołana zasada jest niezwykle restrykcyjna, a jej zgodność z prawem Unii Europejskiej budzi uzasadnione wątpliwości. Z uwagi na powyższe, sądy administracyjne w swoich orzeczeniach niejednokrotnie łagodziły wydźwięk omawianego przepisu. Tytułem przykładu można przytoczyć wyrok NSA z 10 lutego 2010 r. (sygn. I FSK 1826/08), w którym Sąd orzekł, że: Dla zastosowania przepisów prawa krajowego zakazujących prawa odliczania podatku naliczonego od transakcji dokonanych z podmiotem nieistniejącym lub nieuprawnionym do wystawiania faktur koniecznym jest ustalenie, iż podatnik nabywając towar od takiego podmiotu wiedział lub przynajmniej winien wiedzieć, że określona transakcja stanowi nadużycie prawa (oszustwo). Jeżeli nie wiedział on lub z okoliczności sprawy wynika, iż nie mógł wiedzieć o „oszukańczym” celu danej transakcji, nie ma racjonalnych podstaw do obciążania go zaniedbaniami lub sprzecznym z prawem działaniem drugiej strony. Przedmiotowe zagadnienie rozpatrywane było także przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości (obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej), który w wyroku z 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-438/09 Dankowski orzekł m.in., że: Podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu nabycia usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej, w sytuacji gdy odnośne faktury zawierają wszystkie informacje wymagane dyrektywą, a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz rodzaju wykonanych usług.
Z uwagi na powyższe, w celu dostosowania ustawy o VAT do Dyrektywy 2006/112/WE planuje się likwidację ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, w sytuacji gdy fakturę wystawił podmiot niezarejestrowany na potrzeby podatku VAT. Utrzymane zostanie natomiast ograniczenie prawa do odliczenia podatku w odniesieniu do faktur wystawionych przez podmiot nieistniejący.
Miejsce świadczenia usług transportu towarów
Obecnie ustawa o VAT przewiduje szczególną regulację określającą miejsca świadczenia (kraj opodatkowania) usług transportu pasażerów (zasadniczo krajem opodatkowania jest kraj, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości) oraz usług transportu towarów wykonywanych na rzecz tzw. niepodatników (podobnie – krajem opodatkowania jest kraj, w którym odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości). Z kolei w przypadku usług transportu towarów na rzecz przedsiębiorców zastosowanie mają zasady ogólne (usługa podlega opodatkowaniu w kraju siedziby nabywcy).
W omawianym projekcie zmian planuje się dodanie przepisów regulujących w sposób szczególny zasady ustalania w niektórych przypadkach miejsca świadczenia usług transportu towarów wykonywanych na rzecz podatników (czyli przedsiębiorców). Ustawodawca planuje dodać do ustawy o VAT art. 28f ust. 2a, zgodnie z którym:
w przypadku świadczenia usługi transportowej na rzecz podatnika posiadającego siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności) na terytorium Polski, jeśli transport wykonywany jest w całości poza terytorium UE, miejscem świadczenia (krajem opodatkowania) usługi będzie terytorium znajdujące się poza UE (zatem nie powstanie obowiązek opodatkowania usługi na terytorium Polski),
w przypadku świadczenia usługi transportowej na rzecz podatnika posiadającego siedzibę (stałe miejsce prowadzenia działalności) poza terytorium UE, jeśli transport wykonywany jest w całości na terytorium Polski, miejscem świadczenia usługi (krajem opodatkowania) będzie terytorium Polski (zatem usługa opodatkowana będzie w Polsce).
Pierwsza z powołanych zasad jest obecnie stosowana, jednak jej podstawą nie jest ustawa o VAT, ale rozporządzenie wykonawcze. Z kolei w drugim przypadku zasada rozliczania będzie całkowicie zmieniona, gdyż obecnie taka transakcja nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.
Definicja siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności
Duża część projektowanych zmian ma charakter techniczny i jest związana z faktem, że 1 lipca 2011 r. wchodzi w życie rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Rozporządzenie precyzujące niektóre przepisy Dyrektywy 2006/112/WE. Będzie bezpośrednio wiążące dla polskich podatników, stąd konieczność uzgodnienia brzmienia przepisów ustawy o VAT i wskazanego rozporządzenia.
Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 definiuje m.in. pojęcia siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania i zwykłego miejsca pobytu na potrzeby określenia m.in. miejsca świadczenia usług. Stąd w szeregu przepisów ustawy o VAT zmieniona będzie terminologia na tę wynikającą z rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011.
Z uwagi na to, że problem jest niezwykle ważny dla podatników, należy wskazać, w jaki sposób zdefiniowane zostaną przywołane wyżej pojęcia (przy czym – co bardzo ważne – definicje te nie zostaną przeniesione do ustawy o VAT, a ich odnalezienie będzie możliwe jedynie w treści rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011). Skoro rozporządzenie będzie obowiązywało wprost w Polsce, nie ma potrzeby dublowania przepisów.
Miejscem (krajem) siedziby działalności gospodarczej będzie miejsce (kraj), w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa, przez co należy rozumieć miejsce (kraj), w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania firmą, adres zarejestrowanej siedziby przedsiębiorstwa i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. Przy czym sam adres pocztowy nie może być uznany za miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika (art. 10 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/201).
Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej definiowane będzie jako inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, aby umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Co istotne, fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, aby uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w danym kraju (art. 11 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/201).
Usługa nabyta dla celów działalności gospodarczej i na cele prywatne
Po wejściu w życie omawianych zmian doprecyzowane będą przepisy dotyczące zasad opodatkowania usług nabywanych po części na potrzeby związane z działalnością gospodarczą podatnika, a po części na jego (lub jego pracowników) cele osobiste.
Obecnie, jak wynika z treści art. 28b ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatników, gdy usługi przeznaczone są na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, krajem opodatkowania usługi jest kraj siedziby usługodawcy. Problematyczna jest jednak sytuacja, w której nabywane przez podatnika usługi mają dwojakie przeznaczenia (na cele prywatne i cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą).
W wyniku omawianej nowelizacji art. 28b ust. 4 ustawy o VAT będzie doprecyzowany i uzyska brzmienie: W przypadku świadczenia usług, które przeznaczone są wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c. Zatem kraj siedziby usługodawcy będzie uważany za kraj opodatkowania usługi przeznaczonej wyłącznie na cele prywatne podatnika lub jego pracowników.
Z kolei w przypadku usług nabywanych jedynie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej lub po części na cele związane z prowadzoną działalnością, a po części na cele prywatne, zastosowanie będzie miała zasada ogólna, a zatem krajem opodatkowania usługi będzie kraj siedziby usługobiorcy.
Okazjonalny przewóz osób pojazdami zarejestrowanymi za granicą
Kolejną istotną zmianą będzie wprowadzenie uproszczonych zasad rejestracji i rozliczania podatku przez podmioty zagraniczne, świadczące usługi okazjonalnych przewozów drogowych na terytorium Polski pojazdami zarejestrowanymi za granicą. Omawiana zmiana jest konsekwencją orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE z 6 maja 2010 r. w sprawie C-311/09 (Komisja Europejska przeciwko Polsce), w którym Trybunał orzekł, iż obecnie stosowana procedura jest niezgodna z prawem UE.
Obecnie podmioty zagraniczne posiadające siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, świadczące w Polsce okazjonalne przewozy osób pojazdami zarejestrowanymi za granicą, zobowiązane są do rejestracji na potrzeby podatku VAT w Polsce i rozliczenia tu podatku. Z uwagi na charakter świadczonych usług, obecne rozwiązanie jest dużym obciążeniem dla usługodawców.
Po zmianach do ustawy wprowadzona będzie szczególna procedura w zakresie rejestracji i rozliczania podatku przez podmioty zagraniczne świadczące usługi okazjonalnego przewozu drogowego osób autobusami zarejestrowanymi na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Procedura ta umożliwi skorzystanie przez takie podmioty z uproszczonej rejestracji na potrzeby podatku VAT i uproszczone rozliczenie podatku VAT.
Podatnik świadczący omawiane usługi będzie (po uprzednim elektronicznym zgłoszeniu zamiaru skorzystania z procedury uproszczonej) rejestrowany przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście jako „podatnik VAT – przewozy okazjonalne”. Po dokonaniu rejestracji podatnik będzie zobowiązany do składania deklaracji podatkowych drogą elektroniczną. Możliwość skorzystania z procedury uzależniona będzie od niekorzystania przez takich podatników z możliwości obniżenia kwoty podatku naliczonego o kwotę podatku należnego lub otrzymania zwrotu podatku.
Anna Resiak, ekspert podatkowy ECDDP Sp. z o.o.
Anna.Resiak@ecddp.pl
Tel.: +48 12 622 86 00
www.ecddp.plwww.ecddp.pl
|
nr 6(110)2011  Zobacz więcej na temat: Anna Resiak | niekończąca się opowieść o vat | zmiany w vat |
|
