Skuteczna egzekucja należności od dłużnika
Skuteczna egzekucja należności od dłużnika jest możliwa
Brak wypłacalności jest dość powszechnym zjawiskiem, dlatego nawiązując współpracę z innymi podmiotami, przedsiębiorca powinien zadbać o uzyskanie jak największej ilości informacji dotyczącej ich majątku. Może się to okazać pomocne w przypadku egzekucji komorniczej, której skuteczność w dużej mierze zależy właśnie od zaangażowania wierzyciela.
Prowadząc działalność gospodarczą, przedsiębiorcy często spotykają się z problemem opóźnienia w płatnościach za dostarczony towar lub wykonaną usługę. Jeżeli zwłoka w spłacie przekracza 30 dni, powinien być to dla przedsiębiorcy sygnał, że z jego kontrahentem nie dzieje się najlepiej. Wówczas należy niezwłocznie podjąć kroki zmierzające do nawiązania kontaktu z dłużnikiem i ustalenia terminu zapłaty. Wobec braku reakcji na wezwanie do zapłaty, sprawę trzeba skierować na ścieżkę sądową.
Jeśli po uzyskaniu prawomocnego wyroku (nakazu zapłaty) dłużnik uchyla się od jego dobrowolnego wykonania, wierzycielowi nie pozostaje nic innego jak skierowanie sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego.
Egzekucja krok po kroku
Pierwszą czynnością jaką powinien wykonać wierzyciel po otrzymaniu tytułu wykonawczego (wyrok lub nakaz zapłaty opatrzony klauzulą wykonalności) jest wybór osoby komornika. Obowiązująca ustawa o komornikach sądowych i egzekucji daje możliwość wyboru funkcjonariusza z terenu całego kraju. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy wykonanie wyroku dotyczy nieruchomości – wówczas postępowanie prowadzone jest przez komornika właściwego dla miejsca położenia nieruchomości.
Z punktu widzenia wierzyciela korzystnym rozwiązaniem wydaje się wybór komornika z obszaru właściwości zamieszkania dłużnika. Jest to uzasadnione choćby możliwością bezpośredniego kontaktu z dłużnikiem, co może przyśpieszyć prowadzoną egzekucję. Poza tym, z uwagi na prowadzone wcześniej działania, komornik może już posiadać wiedzę odnośnie majątku dłużnika.
Kolejnym krokiem jest złożenie wniosku egzekucyjnego. Jego podstawę stanowi wskazanie osoby wierzyciela i dłużnika oraz wysokości i rodzaju świadczenia. We wniosku egzekucyjnym powinniśmy podać jak najwięcej danych dotyczących dłużnika: PESEL, NIP, numer dowodu osobistego. Informacje te będą pomocne przy poszukiwaniu jego majątku. Następnym ważnym elementem wniosku jest wskazanie sposobu prowadzenia egzekucji
Egzekucja świadczeń pieniężnych może być skierowana do następujących składników majątkowych:
- ruchomości,
- wynagrodzenie za pracę/świadczenie emerytalnego i rentowego,
- rachunki bankowe,
- wierzytelności,
- innych praw majątkowych tj. papierów wartościowych czy udziałów, akcji lub praw z tytułu udziału w spółce handlowej, nieruchomości.
Egzekucja z poszczególnych składników majątku sprowadza się do zajęcia danego składnika mienia, a następnie jego spieniężenia (oczywiście nie dotyczy to środków zgromadzonych na rachunku bankowym czy wynagrodzenia za pracę). Następnie komornik sporządza plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji i dzieli ją na wszystkich wierzycieli, proporcjonalnie do kwoty posiadanej wierzytelności.
Dużym ułatwieniem w prowadzeniu postępowania jest współpraca między wierzycielem a komornikiem. Wierzyciel w miarę swoich możliwości i wiedzy powinien przede wszystkim wskazać egzekutorowi składniki majątkowe należące do dłużnika. W praktyce jednak często zdarza się, że wierzyciel nie ma informacji o sytuacji finansowej swojego kłopotliwego kontrahenta. Wówczas z pomocą może przyjść komornik, który na zlecenie wierzyciela zajmie się poszukiwaniem majątku. Niejednokrotnie zdarza się, że już w pierwszym piśmie kierowanym do wierzyciela komornik wskazuje na taką możliwość i załącza odpowiedni wniosek do wypełnienia.
Czynności związane z badaniem majątku są odpłatne. Zgodnie z treścią art. 797(1) k.p.c, komornik zajmuje się poszukiwaniem majątku dłużnika za wynagrodzeniem. Reguluje go art. 53a ust. 1 i 2 (ustawy o komornikach sądowych i egzekucji), który stanowi, że w przypadku otrzymania zlecenia poszukiwania majątku dłużnika, komornik pobiera od wierzyciela opłatę stałą w wysokości 3 proc. przeciętnego wynagrodzenia. W razie jego odnalezienia, opłata stała wynosi już 5 proc. szacunkowej wartości mienia. Jednak nie może być to więcej niż 100 proc. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Na poczet tej opłaty zalicza się także kwotę pobraną przy złożeniu wniosku.
Decyzję o skorzystaniu z takiej możliwości należy podjąć w oparciu o sumę dochodzoną w postępowaniu. W razie bezskutecznej egzekucji wydatki poniesione na ten cel będą bowiem obciążać wierzyciela.
Po złożeniu wniosku egzekucyjnego i podjęciu przez komornika pierwszych czynności w sprawie (tj. zawiadomienie o wszczęciu egzekucji, zajęcie wskazanych we wniosku składników majątkowych) nie powinniśmy bezczynnie czekać na dalszy rozwój wypadków. Komornik związany jest treścią wniosku egzekucyjnego i nie będzie dokonywał czynności, które nie zostały zlecone przez wierzyciela. Dlatego istotny jest stały nadzór i kontrola nad jego czynnościami. Co jakiś czas (przykładowo raz w miesiącu) dobrze jest przypomnieć mu o naszej sprawie i zapytać o postępy. Ważne, aby nawet po skierowaniu wniosku, wierzyciel przekazywał komornikowi wszelkie uzyskane informacje o dłużniku. Pozwoli to na sprawniejsze prowadzenie egzekucji komorniczej. W niektórych przypadkach uniemożliwi też wyzbycie się majątku przez dłużnika.
Może zdarzyć się, że komornik nie będzie chciał informować nas o sprawie telefonicznie. Wówczas powinniśmy zwrócić się do niego z pismem o udzielenie informacji o stanie egzekucji.
Jeśli po uzyskaniu prawomocnego wyroku (nakazu zapłaty) dłużnik uchyla się od jego dobrowolnego wykonania, wierzycielowi nie pozostaje nic innego jak skierowanie sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego.
Egzekucja krok po kroku
Pierwszą czynnością jaką powinien wykonać wierzyciel po otrzymaniu tytułu wykonawczego (wyrok lub nakaz zapłaty opatrzony klauzulą wykonalności) jest wybór osoby komornika. Obowiązująca ustawa o komornikach sądowych i egzekucji daje możliwość wyboru funkcjonariusza z terenu całego kraju. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy wykonanie wyroku dotyczy nieruchomości – wówczas postępowanie prowadzone jest przez komornika właściwego dla miejsca położenia nieruchomości.
Z punktu widzenia wierzyciela korzystnym rozwiązaniem wydaje się wybór komornika z obszaru właściwości zamieszkania dłużnika. Jest to uzasadnione choćby możliwością bezpośredniego kontaktu z dłużnikiem, co może przyśpieszyć prowadzoną egzekucję. Poza tym, z uwagi na prowadzone wcześniej działania, komornik może już posiadać wiedzę odnośnie majątku dłużnika.
Kolejnym krokiem jest złożenie wniosku egzekucyjnego. Jego podstawę stanowi wskazanie osoby wierzyciela i dłużnika oraz wysokości i rodzaju świadczenia. We wniosku egzekucyjnym powinniśmy podać jak najwięcej danych dotyczących dłużnika: PESEL, NIP, numer dowodu osobistego. Informacje te będą pomocne przy poszukiwaniu jego majątku. Następnym ważnym elementem wniosku jest wskazanie sposobu prowadzenia egzekucji
Egzekucja świadczeń pieniężnych może być skierowana do następujących składników majątkowych:
- ruchomości,
- wynagrodzenie za pracę/świadczenie emerytalnego i rentowego,
- rachunki bankowe,
- wierzytelności,
- innych praw majątkowych tj. papierów wartościowych czy udziałów, akcji lub praw z tytułu udziału w spółce handlowej, nieruchomości.
Egzekucja z poszczególnych składników majątku sprowadza się do zajęcia danego składnika mienia, a następnie jego spieniężenia (oczywiście nie dotyczy to środków zgromadzonych na rachunku bankowym czy wynagrodzenia za pracę). Następnie komornik sporządza plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji i dzieli ją na wszystkich wierzycieli, proporcjonalnie do kwoty posiadanej wierzytelności.
Dużym ułatwieniem w prowadzeniu postępowania jest współpraca między wierzycielem a komornikiem. Wierzyciel w miarę swoich możliwości i wiedzy powinien przede wszystkim wskazać egzekutorowi składniki majątkowe należące do dłużnika. W praktyce jednak często zdarza się, że wierzyciel nie ma informacji o sytuacji finansowej swojego kłopotliwego kontrahenta. Wówczas z pomocą może przyjść komornik, który na zlecenie wierzyciela zajmie się poszukiwaniem majątku. Niejednokrotnie zdarza się, że już w pierwszym piśmie kierowanym do wierzyciela komornik wskazuje na taką możliwość i załącza odpowiedni wniosek do wypełnienia.
Czynności związane z badaniem majątku są odpłatne. Zgodnie z treścią art. 797(1) k.p.c, komornik zajmuje się poszukiwaniem majątku dłużnika za wynagrodzeniem. Reguluje go art. 53a ust. 1 i 2 (ustawy o komornikach sądowych i egzekucji), który stanowi, że w przypadku otrzymania zlecenia poszukiwania majątku dłużnika, komornik pobiera od wierzyciela opłatę stałą w wysokości 3 proc. przeciętnego wynagrodzenia. W razie jego odnalezienia, opłata stała wynosi już 5 proc. szacunkowej wartości mienia. Jednak nie może być to więcej niż 100 proc. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Na poczet tej opłaty zalicza się także kwotę pobraną przy złożeniu wniosku.
Decyzję o skorzystaniu z takiej możliwości należy podjąć w oparciu o sumę dochodzoną w postępowaniu. W razie bezskutecznej egzekucji wydatki poniesione na ten cel będą bowiem obciążać wierzyciela.
Po złożeniu wniosku egzekucyjnego i podjęciu przez komornika pierwszych czynności w sprawie (tj. zawiadomienie o wszczęciu egzekucji, zajęcie wskazanych we wniosku składników majątkowych) nie powinniśmy bezczynnie czekać na dalszy rozwój wypadków. Komornik związany jest treścią wniosku egzekucyjnego i nie będzie dokonywał czynności, które nie zostały zlecone przez wierzyciela. Dlatego istotny jest stały nadzór i kontrola nad jego czynnościami. Co jakiś czas (przykładowo raz w miesiącu) dobrze jest przypomnieć mu o naszej sprawie i zapytać o postępy. Ważne, aby nawet po skierowaniu wniosku, wierzyciel przekazywał komornikowi wszelkie uzyskane informacje o dłużniku. Pozwoli to na sprawniejsze prowadzenie egzekucji komorniczej. W niektórych przypadkach uniemożliwi też wyzbycie się majątku przez dłużnika.
Może zdarzyć się, że komornik nie będzie chciał informować nas o sprawie telefonicznie. Wówczas powinniśmy zwrócić się do niego z pismem o udzielenie informacji o stanie egzekucji.
