Z wizytą w Paryżu
Delegacja - uwarunkowania prawa francuskiego
W naszym poprzednim artykule, który pojawił się czerwcowym wydaniu Gazety MSP, przedstawiliśmy ogólne możliwości, jakie otwierają się przed polskimi przedsiębiorcami, którzy chcą poszerzyć swoją działalność o rynek francuski. Czas więc zaprezentować szczegółowe uregulowania prawa francuskiego, które powinni stosować przedsiębiorcy delegujący swoich pracowników do Francji.
Polscy obywatele oddelegowani do Francji nie muszą posiadać pozwolenia na pracę (autorisation de travail). Niemniej jednak Francja należy do grupy Państw Członkowskich wymagających uprzedniego (tzn. przed rozpoczęciem świadczenia usługi) zadeklarowania oddelegowanych wobec pracowników Inspekcji Pracy.
Brak złożenia we właściwym czasie deklaracji jest sankcjonowany karą grzywny w wysokości od 750 do 3 tys. 750 euro za każdego niezgłoszonego pracownika. W skrajnym wypadku może on doprowadzić do zakwalifikowania delegacji, jako pracy ukrywanej, za którą grożą bardzo poważne sankcje karne.
Prawa pracowników
Pracownicy, dla których okres delegacji do Francji przekracza trzy miesiące powinni wystąpić do właściwej miejscowo prefektury (odpowiednik polskiego urzędu wojewódzkiego) o kartę pobytu (carte de séjour). Obecnie jest ona wydawana obywatelom polskim niejako automatycznie, tuż po złożeniu uzupełnionego odpowiednimi dokumentami wniosku. Jej uzyskania nie można jednak w żadnym wypadku utożsamiać z posiadaniem pozwolenia na pracę.
CLEISS
Instytucja francuska, która zajmuje się badaniem prawidłowości stosowania prawa wspólnotowego przez polskie firmy delegujące pracowników – Centre des Liaisons Européennes et Internationales de Sécurité Sociale.
Osoba oddelegowana do pracy we Francji jest zatrudniona według prawa polskiego. Jednak przez cały okres delegacji należy stosować do niej pewne przepisy francuskiego prawa pracy.
Chodzi o stosowanie przepisów prawa oraz postanowień zbiorowych układów pracy, dotyczących zwłaszcza czasu pracy oraz odpoczynku, urlopów wypoczynkowych, najniższego wynagrodzenia za pracę czy stawek za godziny nadliczbowe.
Ustawowy czas pracy we Francji wynosi 35 godzin tygodniowo. Możliwa jest praca w godzinach nadliczbowych, jednak w tym wypadku obowiązują ścisłe ograniczenia – o czym często zapominają polscy przedsiębiorcy. W ten oto sposób, tygodniowy czas pracy nie może przekroczyć 48 godzin. Ponadto pracodawca powinien zadbać o to, aby czas pracy obliczony dla dwunastu następujących po sobie tygodni nie przekraczał średnio 44 godzin tygodniowo.
Pracownikowi przysługuje co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Ponadto ma prawo do 24 godzin odpoczynku tygodniowego, które doliczają się do czasu odpoczynku dobowego. W konsekwencji pracownikowi przysługuje w każdym tygodniu pracy 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, w którym co do zasady powinna się zawierać niedziela.
Kancelaria Copernic Avocats
mail@copernic-avocats.com
|
Pełna treść artykułu dostępna jest w formie e-gazety. Zamów Gazetę PDF  nr 10(67)2007  |
|
