Instrumenty rynku kapitałowego
Rynek kapitałowy a podatki, część 2.
Rynek kapitałowy jest jednym z elementów rynku finansowego, w skład którego wchodzi również rynek pieniężny, rynek walutowy i rynek instrumentów pochodnych 1). Każdy z tych segmentów rynku finansowego ma swoje specyficzne instrumenty, które są przedmiotem obrotu. Rynek kapitałowy, który pełni funkcję pośrednika pomiędzy podmiotami poszukującymi kapitału (kapitałobiorcami) a jego dostarczycielami (inwestorami), rozwinął szereg instrumentów umożliwiających takie pośrednictwo.
Formalnie ustawodawca w treści art. 2. UoOIF(2) wskazał, co należy rozumieć pod pojęciem instrumentu finansowego. Jest to definicja bardzo szeroka, która obejmuje zarówno papiery wartościowe, niebędące papierami wartościowymi instrumenty o charakterze udziałowym i wierzycielskim, jak też instrumenty pochodne. Stąd też w normatywnym rozumieniu instrumenty finansowe będą przedmiotem obrotu zarówno na rynku kapitałowym, jak rynku instrumentów pochodnych. Mając na uwadze fakt, iż przepisy prawa podatkowego często nawiązują do definicji instrumentu finansowego ze wskazanej powyżej ustawy, w dalszej części przyjmiemy, iż przedmiotem obrotu na rynku kapitałowym są również instrumenty pochodne.
Stosowany często podział instrumentów finansowych na papiery wartościowe i inne instrumenty, w tym prawa pochodne, mimo iż istotny w płaszczyźnie cywilnoprawnej, nie znajduje zastosowania w kontekście przepisów podatkowych. Zasady opodatkowania dostosowano bowiem do grup instrumentów usystematyzowanych wg kryterium formy i metody realizacji prawa do wynagrodzenia z tytułu posiadanego instrumentu finansowego. W tym ujęciu można instrumenty te podzielić na:
ŹRÓDŁO:
1.K. Jajuga, T. Jajuga, Inwestycje, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, str. 22-23
2. Ustawa z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 ze zm., dalej jako UoOIF)
Stosowany często podział instrumentów finansowych na papiery wartościowe i inne instrumenty, w tym prawa pochodne, mimo iż istotny w płaszczyźnie cywilnoprawnej, nie znajduje zastosowania w kontekście przepisów podatkowych. Zasady opodatkowania dostosowano bowiem do grup instrumentów usystematyzowanych wg kryterium formy i metody realizacji prawa do wynagrodzenia z tytułu posiadanego instrumentu finansowego. W tym ujęciu można instrumenty te podzielić na:
- instrumenty o charakterze udziałowym, gdzie wynagrodzenie wypłacane jest w formie dywidendy lub płatności zbliżonych swoim charakterem do dywidendy;
- instrumenty o charakterze wierzycielskim, gdzie wynagrodzenie wypłacane jest w formie odsetek;
- instrumenty dyskontowe lub o charakterze dyskontowym, gdzie wynagrodzenie jest różnicą pomiędzy ceną nabycia i ceną sprzedaży danego instrumentu;
- instrumenty pochodne, gdzie metoda rozliczenia instrumentu uzależniona jest od określonej jego kategorii.
ŹRÓDŁO:
1.K. Jajuga, T. Jajuga, Inwestycje, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, str. 22-23
2. Ustawa z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 ze zm., dalej jako UoOIF)
Pełna treść artykułu dostępna jest w formie e-gazety. Zamów Gazetę PDF ![]() nr 4(96)2010 ![]() Zobacz więcej na temat: biernacki | rynek kapitałowy |