Od najemnika do inwestora
"Bogaci bogacą się, biedni biednieją, a średnia klasa szarpie się z finansami..." (Robert T. Kiyosaki)
Biedni i klasa średnia pracują dla pieniędzy, na bogatych pracują ich pieniądze. Okazuje się, że aby przeskoczyć z jednej grupy do drugiej i uzyskać niezależność finansową, można skorzystać z jednej z czterech ścieżek.
Łatwo zauważyć, że Polska płaci dzisiaj wysoką cenę bezrobocia za lata ignorancji w dziedzinie przedsiębiorczości. Zdecydowana większość społeczeństwa albo szuka jakiegoś zatrudnienia albo pracuje, aby zdobyć pieniądze na utrzymanie. Istnieje nieliczna grupa ludzi, którzy osiągnęli status inwestora i na których pracują już pieniądze. Na wstępie przeanalizujmy poniższy schemat.
Każda z czterech grup pokazanych na schemacie może być punktem wyjścia na drodze do kapitału. Warto więc dobrze zrozumieć, czym się różnią i świadomie wybrać punkt startowy.
Z pracy najemnej
Do pierwszej i najliczniejszej grupy należą:
- pracownicy (okresowo bezrobotni)
- menedżerowie (jak wyżej)
- specjaliści (samozatrudnieni, wolny zawód)
Podmioty te nie potrzebują inwestować wysokich nakładów kapitałowych. Dysponują własnym wzorem biznesu, który polega na dochodach z pracy najemnej. Wymiar kapitałowy tego biznesu sprowadza się do zaoszczędzenia na „godziwą” emeryturę. Zdarza się, że samozatrudnieni specjaliści lub menedżerowie wysokiego szczebla wygenerują nadwyżki finansowe, wystarczające do bezpośredniego przejścia do kategorii inwestorów, ale są to niezwykle rzadkie przypadki.
Samozatrudniony specjalista posiada zbyt małą dźwignię operacyjną i nie będzie w stanie wyeksploatować niszy rynkowej nawet gdyby była usiana diamentami.
Menedżer z kolei zbuduje dom i zapewni swojej rodzinie życie na odpowiednim do stanowiska poziomie, co znakomicie ograniczy jego możliwości finansowe. Dodatkowo zmuszony jest utrzymywać rezerwę finansową na wypadek utraty stanowiska – znalezienie następnego może trwać kilka miesięcy.
Z pomysłem na biznes
Drugą grupą osób reprezentują mali i średni przedsiębiorcy. Określenie MSP zawęziliśmy do osób, które uruchamiają własny biznes według oryginalnego pomysłu lub naśladując innych. Charakteryzuje ich konieczność poniesienia nakładów kapitałowych na zbudowanie dźwigni operacyjnej, niezbędnej dla prowadzenia działalności.
Pochodzą zwykle z grupy pracowników i samozatrudnionych specjalistów, inwestujących większość własnych środków finansowych w nowy biznes. Nie mają żadnego wsparcia z zewnątrz w zakresie prowadzonego biznesu, co zwiększa ryzyko popełnienia kardynalnych błędów. Zdecydowana większość z nich bankrutuje w okresie pierwszych trzech lat działalności; pozostali zaś:
- zmieniają formę biznesu na np.: marketing wielopoziomowy, franszyzę,
- kontynuują działalność w małej skali, prowadząc coś na kształt „biznesu sentymentalnego”,
- pomnażają zainwestowany kapitał, rozwijając w różnym tempie swoją firmę.
|
Pełna treść artykułu dostępna jest w formie e-gazety. Zamów Gazetę PDF  nr 4(84)2009  |
|
