Nadu¿ycie prawa. To zdawa³oby siê akademickie i teoretyczne pojêcie, ze wzglêdu na czêstotliwo¶æ wystêpowania – w praktyce najpe³niej uwidacznia siê na gruncie prawa podatkowego. O ile w naszym rodzimym systemie prawa zosta³o wypracowane bogate orzecznictwo na ten temat, o tyle pewnym novum staje siê kwestia zastosowania krajowych regu³ nadu¿ycia prawa przez s±dy polskie, w celu nak³adania ograniczeñ dla dzia³añ wykonywanych w oparciu o uprawnienia przyznane przez prawo wspólnotowe.

Zasada nadu¿ycia

W zwi±zku z rosn±cym wp³ywem Europejskiego Trybuna³u Sprawiedliwo¶ci (ETS) na stosowanie prawa obowi±zuj±cego w poszczególnych pañstwach cz³onkowskich (równie¿ w naszym kraju), priorytetowe staje siê zagadnienie uwzglêdniania linii orzeczniczej Trybuna³u w tej kwestii. Analiza zapad³ych ju¿ orzeczeñ odkrywa szereg zbie¿nych elementów w odniesieniu do pojêcia „nadu¿ycia” w prawie wspólnotowym. Dokonana synteza zasad prawa wspólnotowego dowodzi, i¿ „prawo wspólnotowe nie mo¿e byæ podstaw± dla celów nadu¿ycia lub oszustwa” (Wyrok w sprawie C-206/94 Palletta). Owa zasada sformu³owana w ten sposób nie pozwala jednak na ustalenie, czy prawo wynikaj±ce z konkretnego przepisu prawa wspólnotowego jest nadu¿ywane. St±d te¿ próby formu³owania bardziej rozwiniêtej doktryny w tym zakresie. ETS (sprawa Emsland Stärke) przedstawi³ test okre¶laj±cy czy i kiedy zachodzi nadu¿ycie. Zwiê¼le – dla okre¶lenia czy dochodzi do nadu¿ycia, test wymaga odpowiedzi na dwa pytania.