Zabezpieczenia umów handlowych, część 1.
Porady prawnika
Każdy przedsiębiorca zawierając umowę handlową
w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej
powinien za przykładem instytucji finansowych
zadbać o zabezpieczenie wykonania umowy,
w tym szczególnie płatności za świadczoną usługę, dostarczony czy sprzedany towar.
Ustanowienie zabezpieczenia zmniejsza bowiem
ryzyko niewywiązania się przez drugą stronę z umowy,
a gdy do tego dojdzie ułatwia dochodzenie należnego świadczenia, którym zwykle jest obowiązek zapłaty.
Właściwy dobór zabezpieczenia, jednoczesne ustanowienie kilku zabezpieczeń lub odpowiednie łączenie zabezpieczeń znacznie zwiększa bezpieczeństwo obrotu gospodarczego.

Kamila Oleksiak
Radca prawny
kamila.oleksiak@lawfirm.com.pl
.jpg)
Klaudyna Jarzec
Aplikant radcowski
klaudyna.jarzec@lawfirm.com.pl
w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej
powinien za przykładem instytucji finansowych
zadbać o zabezpieczenie wykonania umowy,
w tym szczególnie płatności za świadczoną usługę, dostarczony czy sprzedany towar.
Ustanowienie zabezpieczenia zmniejsza bowiem
ryzyko niewywiązania się przez drugą stronę z umowy,
a gdy do tego dojdzie ułatwia dochodzenie należnego świadczenia, którym zwykle jest obowiązek zapłaty.
Właściwy dobór zabezpieczenia, jednoczesne ustanowienie kilku zabezpieczeń lub odpowiednie łączenie zabezpieczeń znacznie zwiększa bezpieczeństwo obrotu gospodarczego.

Kamila Oleksiak
Radca prawny
kamila.oleksiak@lawfirm.com.pl
.jpg)
Klaudyna Jarzec
Aplikant radcowski
klaudyna.jarzec@lawfirm.com.pl
Tym samym wskazane jest, aby podstawowym elementem każdej umowy handlowej stało się choćby jedno z następujących, powszechnie występujących w polskim porządku prawnym zabezpieczeń: weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową, poręczenie wekslowe i cywilne, gwarancja bankowa, akredytywa, inkaso, przystąpienie do długu, przewłaszczenie na zabezpieczenie, blokada środków na rachunku bankowym, oświadczenie o poddaniu się egzekucji w trybie art. 777 § 1 pkt 4 i 5 Kodeksu postępowania cywilnego lub w trybie art. 97 Prawa bankowego, ubezpieczenie, hipoteka, cesja wierzytelności z umów najmu, ubezpieczenia, zastaw cywilny, zastaw rejestrowy, w tym zastaw na udziałach lub akcjach spółki kapitałowej, na wierzytelnościach z rachunków bankowych i na rzeczach ruchomych, np. aucie, maszynach.
Weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową
Najpopularniejszym, chociaż nienajskuteczniejszym zabezpieczeniem umów handlowych spotykanym w obrocie gospodarczym jest weksel in blanco. Najczęściej występuje przy umowach sprzedaży, kredytu, pożyczki, umowach dotyczących inwestycji budowanych oraz jako wadium przy zamówieniach publicznych. Weksel in blanco jest skuteczny jedynie wówczas, gdy zostanie użyty w czasie, gdy wystawca weksla posiada jeszcze majątek. Brak majątku po stronie wystawcy weksla skutkuje bezskutecznością egzekucji i niemożliwością odzyskania pieniędzy.
Weksel in blanco jest papierem wartościowym o cechach określonych w ustawie z 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz.U. 1936 Nr 37 poz. 282 z późn. zm.). Weksel in blanco jest wekslem celowo nieuzupełnionym w chwili wystawienia. Najistotniejszym elementem weksla in blanco jest bowiem własnoręczny podpis wystawcy, który stanowi przesłankę do powstania zobowiązania wekslowego. Możliwość dochodzenia roszczenia wekslowego następuje zaś w momencie uzupełnienia weksla in blanco o datę płatności, kwotę wekslową (cyfrą i słownie), miejsce płatności, nazwisko remitenta, klauzule wekslowe.
Weksel in blanco stanowi upoważnienie dla posiadacza weksla do uzupełnia go na kwotę odpowiadającą rzeczywistemu zadłużeniu wynikającemu z łączącej strony umowy handlowej. Może się jednak zdarzyć, że weksel in blanco zostanie uzupełniony kwotą wyższą. Konieczne jest zatem, wobec niepełności weksla in blanco, zawarcie dodatkowej umowy – porozumienia wekslowego (deklaracji wekslowej). W deklaracji wekslowej strony ustalają ścisłe warunki i sposób uzupełnienia weksla, np. okoliczności, kwotę, do jakiej może być uzupełniony, termin.
Zadaniem deklaracji wekslowej jest zmniejszenie ryzyka wystawcy weksla in blanco związanego z możliwością wypełnienia weksla niezgodnie z zawartą umową handlową i puszczeniem nieprawidłowego weksla in blanco w obieg. Istotą deklaracji wekslowej jest ograniczenie odpowiedzialności wekslowej do granic wyznaczonych w jej treści. Wypełnienie weksla in blanco niezgodnie z deklaracją wekslową nie anuluje jednak odpowiedzialności wekslowej.
Niekwestionowaną korzyścią stosowania weksla in blanco jest możliwość dochodzenia należności wekslowych w nakazowym postępowaniu sądowym uregulowanym w art. 484(1) i następnych ustawy z 17.XI.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U.1964, Nr 43 poz. 296 z późn. zm.). Do zalet ustanowienia zabezpieczenia w postaci weksla in blanco należy zaliczyć też jego bezkosztowy charakter.
Zastaw
Zastaw jest rodzajem zabezpieczenia rzeczowego, co oznacza, iż podmiot, na rzecz którego ustanowiono zabezpieczenie (zastawnik), w przypadku niewykonania zobowiązania zabezpieczonego zastawem może zaspokoić się bezpośrednio z przedmiotu obciążonego zastawem, niezależnie od tego komu aktualnie przysługuje prawo własności rzeczy czy prawa obciążonego zastawem. Zastawnikowi przysługuje pierwszeństwo przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy. Przedmiotem zastawu mogą być rzeczy ruchome (np. auto, maszyny i urządzenia), a także zbywalne prawa (np. wierzytelności, akcje, udziały, obligacje). Rozróżniamy dwa rodzaje zastawu – zwykły i zastaw rejestrowy.
A. Zastaw zwykły. Uregulowano go w ustawie z 23.IV.1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 1964, Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) – przepisy art. 306 i następne. Do ustanowienia zastawu zwykłego konieczne jest zawarcie umowy, w której strony powinny wskazać przede wszystkim przedmiot zastawu, a rzecz obciążona zastawem powinna być wydana wierzycielowi (zastawcy). Dla celów dowodowych wskazane jest, aby umowa była zawarta w formie co najmniej pisemnej.
B. Zastaw rejestrowy z kolei normują przepisy ustawy z 6.XII.1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz.U. 1996 r. Nr 149 poz. 703 z późn. zm.). Przedmiotem zastawu rejestrowego mogą być zarówno rzeczy ruchome, jak i zbywalne prawa. Podobnie jak w przypadku zastawu zwykłego do ustanowienia zastawu rejestrowego konieczne jest zawarcie umowy, w której zostaną określone warunki zastawu. Umowa powinna określać co najmniej: datę zawarcia umowy, imię i nazwisko (nazwę) oraz miejsce zamieszkania (siedzibę) i adres zastawnika, zastawcy i dłużnika, jeśli nie jest zastawcą, przedmiot zastawu w sposób odpowiadający jego właściwościom, wierzytelność zabezpieczoną zastawem (przez oznaczenie jej wysokości i stosunku prawnego, z którego ta wierzytelność wynika). Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.
Odmiennie niż w przypadku zwykłego zastawu, do ustanowienia zastawu rejestrowego nie jest konieczne realne wydanie przedmiotu zastawu. Rzecz obciążona zastawem pozostaje u zastawcy (dłużnika). Ustanowienie zastawu rejestrowego podlega wpisowi do rejestru zastawów prowadzonego przez sądy rejonowe – sądy gospodarcze. Wniosek o wpis zastawu rejestrowego do rejestru zastawów powinien być złożony na odpowiednim formularzu. Formularze wniosków o dokonanie wpisu zastawu do rejestru zastawów, zmiany w rejestrze i wykreślenie zastawu z rejestru dostępne są na stronie WWW Ministerstwa Sprawiedliwości (www.ms.gov.pl/zakładka: rejestry i ewidencje/rejestr zastawów/formularze). Wniosek o wpis zastawu rejestrowego do rejestru zastawów podlega opłacie sądowej w wysokości 200 zł, z kolei opłata sądowa za dokonanie zmiany wpisu do rejestru zastawów wynosi 100 zł. Wykreślenie wpisu w rejestrze zastawów to koszt 50 zł. Wysokość opłat uregulowana jest w ustawie z 28.VII.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005, Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.).
Powyższe rodzaje zastawu są ściśle związane z wierzytelnością, którą zabezpieczają i mają charakter akcesoryjny. Jeśli zobowiązanie, w wyniku którego powstała wierzytelność zabezpieczona zastawem okaże się nieważne, nieważność będzie się także odnosić do ustanowienia zastawu. Przelew wierzytelności będzie z kolei pociągał za sobą przelew uprawnień wynikających z umowy zastawu. Zastaw nie może być przeniesiony bez wierzytelności, którą zabezpiecza. Warto podkreślić, iż zastaw może zabezpieczać również wierzytelność, która dopiero powstanie w przyszłości.
Zastaw wygasa z chwilą wygaśnięcia wierzytelności i z przeniesieniem wierzytelności zabezpieczonej, bez przeniesienia zastawu, a także w przypadku zwrócenia przez zastawnika rzeczy zastawcy.
Omówiona wyżej forma zabezpieczenia, jako jedna z nielicznych daje wierzycielowi możliwość zaspokojenia się z konkretnej rzeczy. Przy czym zbycie rzeczy lub prawa obciążonych zastawem na rzecz podmiotów trzecich nie stoi na przeszkodzie zaspokojeniu wierzyciela z przedmiotu zastawu. Dodatkowo zastawnikowi przysługuje pierwszeństwo w zaspokojeniu się z rzeczy lub prawa obciążonych zastawem przed dłużnikami osobistymi właściciela przedmiotu zastawu. Zaspokojenie zastawnika z rzeczy obciążonej zastawem następuje wg przepisów o sądowym postępowaniu egzekucyjnym, a zatem w praktyce zaspokojenie następuje z sumy uzyskanej w wyniku sprzedaży przedmiotu zastawu.
Kamila Oleksiak, Radca prawny
Weksel in blanco wraz z deklaracją wekslową
Najpopularniejszym, chociaż nienajskuteczniejszym zabezpieczeniem umów handlowych spotykanym w obrocie gospodarczym jest weksel in blanco. Najczęściej występuje przy umowach sprzedaży, kredytu, pożyczki, umowach dotyczących inwestycji budowanych oraz jako wadium przy zamówieniach publicznych. Weksel in blanco jest skuteczny jedynie wówczas, gdy zostanie użyty w czasie, gdy wystawca weksla posiada jeszcze majątek. Brak majątku po stronie wystawcy weksla skutkuje bezskutecznością egzekucji i niemożliwością odzyskania pieniędzy.
Weksel in blanco jest papierem wartościowym o cechach określonych w ustawie z 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz.U. 1936 Nr 37 poz. 282 z późn. zm.). Weksel in blanco jest wekslem celowo nieuzupełnionym w chwili wystawienia. Najistotniejszym elementem weksla in blanco jest bowiem własnoręczny podpis wystawcy, który stanowi przesłankę do powstania zobowiązania wekslowego. Możliwość dochodzenia roszczenia wekslowego następuje zaś w momencie uzupełnienia weksla in blanco o datę płatności, kwotę wekslową (cyfrą i słownie), miejsce płatności, nazwisko remitenta, klauzule wekslowe.
Weksel in blanco stanowi upoważnienie dla posiadacza weksla do uzupełnia go na kwotę odpowiadającą rzeczywistemu zadłużeniu wynikającemu z łączącej strony umowy handlowej. Może się jednak zdarzyć, że weksel in blanco zostanie uzupełniony kwotą wyższą. Konieczne jest zatem, wobec niepełności weksla in blanco, zawarcie dodatkowej umowy – porozumienia wekslowego (deklaracji wekslowej). W deklaracji wekslowej strony ustalają ścisłe warunki i sposób uzupełnienia weksla, np. okoliczności, kwotę, do jakiej może być uzupełniony, termin.
Zadaniem deklaracji wekslowej jest zmniejszenie ryzyka wystawcy weksla in blanco związanego z możliwością wypełnienia weksla niezgodnie z zawartą umową handlową i puszczeniem nieprawidłowego weksla in blanco w obieg. Istotą deklaracji wekslowej jest ograniczenie odpowiedzialności wekslowej do granic wyznaczonych w jej treści. Wypełnienie weksla in blanco niezgodnie z deklaracją wekslową nie anuluje jednak odpowiedzialności wekslowej.
Niekwestionowaną korzyścią stosowania weksla in blanco jest możliwość dochodzenia należności wekslowych w nakazowym postępowaniu sądowym uregulowanym w art. 484(1) i następnych ustawy z 17.XI.1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U.1964, Nr 43 poz. 296 z późn. zm.). Do zalet ustanowienia zabezpieczenia w postaci weksla in blanco należy zaliczyć też jego bezkosztowy charakter.
Zastaw
Zastaw jest rodzajem zabezpieczenia rzeczowego, co oznacza, iż podmiot, na rzecz którego ustanowiono zabezpieczenie (zastawnik), w przypadku niewykonania zobowiązania zabezpieczonego zastawem może zaspokoić się bezpośrednio z przedmiotu obciążonego zastawem, niezależnie od tego komu aktualnie przysługuje prawo własności rzeczy czy prawa obciążonego zastawem. Zastawnikowi przysługuje pierwszeństwo przed wierzycielami osobistymi właściciela rzeczy. Przedmiotem zastawu mogą być rzeczy ruchome (np. auto, maszyny i urządzenia), a także zbywalne prawa (np. wierzytelności, akcje, udziały, obligacje). Rozróżniamy dwa rodzaje zastawu – zwykły i zastaw rejestrowy.
A. Zastaw zwykły. Uregulowano go w ustawie z 23.IV.1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 1964, Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) – przepisy art. 306 i następne. Do ustanowienia zastawu zwykłego konieczne jest zawarcie umowy, w której strony powinny wskazać przede wszystkim przedmiot zastawu, a rzecz obciążona zastawem powinna być wydana wierzycielowi (zastawcy). Dla celów dowodowych wskazane jest, aby umowa była zawarta w formie co najmniej pisemnej.
B. Zastaw rejestrowy z kolei normują przepisy ustawy z 6.XII.1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz.U. 1996 r. Nr 149 poz. 703 z późn. zm.). Przedmiotem zastawu rejestrowego mogą być zarówno rzeczy ruchome, jak i zbywalne prawa. Podobnie jak w przypadku zastawu zwykłego do ustanowienia zastawu rejestrowego konieczne jest zawarcie umowy, w której zostaną określone warunki zastawu. Umowa powinna określać co najmniej: datę zawarcia umowy, imię i nazwisko (nazwę) oraz miejsce zamieszkania (siedzibę) i adres zastawnika, zastawcy i dłużnika, jeśli nie jest zastawcą, przedmiot zastawu w sposób odpowiadający jego właściwościom, wierzytelność zabezpieczoną zastawem (przez oznaczenie jej wysokości i stosunku prawnego, z którego ta wierzytelność wynika). Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.
Odmiennie niż w przypadku zwykłego zastawu, do ustanowienia zastawu rejestrowego nie jest konieczne realne wydanie przedmiotu zastawu. Rzecz obciążona zastawem pozostaje u zastawcy (dłużnika). Ustanowienie zastawu rejestrowego podlega wpisowi do rejestru zastawów prowadzonego przez sądy rejonowe – sądy gospodarcze. Wniosek o wpis zastawu rejestrowego do rejestru zastawów powinien być złożony na odpowiednim formularzu. Formularze wniosków o dokonanie wpisu zastawu do rejestru zastawów, zmiany w rejestrze i wykreślenie zastawu z rejestru dostępne są na stronie WWW Ministerstwa Sprawiedliwości (www.ms.gov.pl/zakładka: rejestry i ewidencje/rejestr zastawów/formularze). Wniosek o wpis zastawu rejestrowego do rejestru zastawów podlega opłacie sądowej w wysokości 200 zł, z kolei opłata sądowa za dokonanie zmiany wpisu do rejestru zastawów wynosi 100 zł. Wykreślenie wpisu w rejestrze zastawów to koszt 50 zł. Wysokość opłat uregulowana jest w ustawie z 28.VII.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005, Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.).
Powyższe rodzaje zastawu są ściśle związane z wierzytelnością, którą zabezpieczają i mają charakter akcesoryjny. Jeśli zobowiązanie, w wyniku którego powstała wierzytelność zabezpieczona zastawem okaże się nieważne, nieważność będzie się także odnosić do ustanowienia zastawu. Przelew wierzytelności będzie z kolei pociągał za sobą przelew uprawnień wynikających z umowy zastawu. Zastaw nie może być przeniesiony bez wierzytelności, którą zabezpiecza. Warto podkreślić, iż zastaw może zabezpieczać również wierzytelność, która dopiero powstanie w przyszłości.
Zastaw wygasa z chwilą wygaśnięcia wierzytelności i z przeniesieniem wierzytelności zabezpieczonej, bez przeniesienia zastawu, a także w przypadku zwrócenia przez zastawnika rzeczy zastawcy.
Omówiona wyżej forma zabezpieczenia, jako jedna z nielicznych daje wierzycielowi możliwość zaspokojenia się z konkretnej rzeczy. Przy czym zbycie rzeczy lub prawa obciążonych zastawem na rzecz podmiotów trzecich nie stoi na przeszkodzie zaspokojeniu wierzyciela z przedmiotu zastawu. Dodatkowo zastawnikowi przysługuje pierwszeństwo w zaspokojeniu się z rzeczy lub prawa obciążonych zastawem przed dłużnikami osobistymi właściciela przedmiotu zastawu. Zaspokojenie zastawnika z rzeczy obciążonej zastawem następuje wg przepisów o sądowym postępowaniu egzekucyjnym, a zatem w praktyce zaspokojenie następuje z sumy uzyskanej w wyniku sprzedaży przedmiotu zastawu.
Kamila Oleksiak, Radca prawny
nr 9(113)2011 ![]() |