Zamknij
Serwis www.gazeta-msp.pl wykorzystuje technologię "cookies" tzw. ciasteczka. Pliki wykorzystywane są dla celów poprawnego funkcjonowania naszego serwisu. W przypadku braku zgody na ich zapisywanie konieczna jest zmiana odpowiednich ustawień przeglądarki internetowej z jakiej korzystasz.

Home >> Wszystkie artykuły >> Odprawy pieniężne związane ze zwolnieniami grupowymi >>

Odprawy pieniężne związane ze zwolnieniami grupowymi

Ustawa o zwolnieniach grupowych

Pracodawcy przy prowadzeniu działalności niejednokrotnie stają przed koniecznością podejmowania działań związanych z redukcją zatrudnienia i likwidacją stanowisk pracy. Dla pracodawców zatrudniających ponad 20 pracowników działania te mogą wiązać się m.in. z koniecznością wypłacania pracownikom odpraw przewidzianych w ustawie o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, z 13 marca 2003 r., czyli tzw. ustawie o zwolnieniach grupowych.
Przepisy ustawy stosuje się w razie rozwiązania przez pracodawcę (w drodze wypowiedzenia, a także na mocy porozumienia stron) stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienia obejmują co najmniej:
  • dziesięciu pracowników, kiedy pracodawca zatrudnia mniej niż stu pracowników,
  • 10 proc. pracowników, kiedy pracodawca zatrudnia co najmniej stu, lecz mniej niż trzystu pracowników,
  • 30 pracowników, kiedy pracodawca zatrudnia trzystu lub więcej pracowników.
Należy przy tym pamiętać, że pracowników, z którymi rozwiązano stosunek pracy na mocy porozumienia stron, uwzględnia się jedynie wówczas, jeżeli dotyczy to co najmniej pięciu pracowników, a inicjatywa zawarcia porozumień pochodziła od pracodawcy. Jeżeli z wnioskiem o zawarcie porozumienia wystąpi pracownik, co do zasady nie będzie podstaw do objęcia go przepisami ustawy, a zatem nie otrzyma on również odprawy.



Co ważne, pracownik nabywa prawo do odprawy także wówczas gdy do rozwiązania umowy o pracę dochodzi w wyniku nieprzyjęcia przez pracownika nowych warunków pracy i płacy. W tym miejscu należy jednak wskazać na ciekawe orzeczenie Sądu Najwyższego z 12 kwietnia 2012 r. (I PK 144/11), zgodnie z którym sąd powinien w takiej sytuacji wziąć pod uwagę nie tylko interes pracownika, ale także zakładu pracy, analizując, czy zaproponowane pracownikowi nowe warunki pracy są usprawiedliwione sytuacją pracodawcy i czy – rozsądnie rzecz biorąc – pracownik powinien tę ofertę przyjąć. O ile odmowa przyjęcia nowych warunków nie zasługuje na aprobatę, wówczas – w ocenie Sądu Najwyższego – nie ma racjonalnego powodu, który usprawiedliwiałby wypłacanie w takiej sytuacji odprawy.

Następnie, bardzo istotną regulację zawiera art. 10 ustawy, zgodnie z którym odprawy należy wypłacać pracownikom także wówczas, gdy w okresie nieprzekraczającym 30 dni zwolnienia – z przyczyn, o których mowa wyżej – obejmują mniejszą liczbę pracowników. W praktyce może to zatem dotyczyć nawet jednego pracownika, jeśli tylko zwolnienie następuje wyłącznie z przyczyn niedotyczących pracowników.

Niezależnie jednak od tego, czy mamy do czynienia ze zwolnieniami grupowymi, czy też zwolnieniami indywidualnymi dokonywanymi w trybie ustawy, wysokość odprawy pieniężnej jest uzależniona od stażu pracy u danego pracodawcy i wynosi odpowiednio:
  • jednomiesięczne wynagrodzenie (jeżeli zatrudnienie trwało krócej niż dwa lata);
  • dwumiesięczne wynagrodzenie (od dwóch do ośmiu lat),
  • bądź też trzymiesięczne wynagrodzenie (ponad osiem lat stażu pracy).
Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a jej wysokość nie może przekraczać kwoty piętnastokrotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy.

| |
Komentarze Dodaj komentarz
Brak komentarzy.

Partnerzy

Reklama partnerzyReklama partnerzyReklama partnerzyReklama partnerzyReklama partnerzyReklama partnerzy
Archiwum