Punktem wyj¶cia do okre¶lenia rentowno¶ci jest zdefiniowanie dwóch wielko¶ci finansowych: zysku brutto oraz zysku netto. Zysk brutto to ró¿nica miêdzy ogóln± warto¶ci± przychodów w firmie (przychody ze   sprzeda¿y, przychody operacyjne, przychody finansowe) a globaln± warto¶ci± kosztów generowanych w firmie. W przypadku zysku brutto, do warto¶ci kosztów nie wlicza siê podatku dochodowego. Z kolei zysk netto, to inaczej zysk brutto pomniejszony o obowi±zkowe obci±¿enie wyniku finansowego, czyli kwotê zap³aconego podatku dochodowego. Za¶ rentowno¶æ to nic innego, jak odniesienie zysku brutto lub netto do warto¶ci przychodów firmy. Innymi s³owy rentowno¶æ okre¶la, ile z³otówek zysku (brutto lub netto) przynosi ka¿de 100 z³ sprzeda¿y firmy.   Trochê teorii   Rentowno¶æ jest odniesieniem poszczególnych rodzajów zysków wypracowywanych przez firmê do warto¶ci jej przychodów. Do wyboru mamy ró¿norodne rodzaje dochodów wypracowywanych przez przedsiêbiorstwo na poszczególnych szczeblach rachunku zysków i strat: zysk brutto ze sprzeda¿y, zysk operacyjny, zysk na dzia³alno¶ci gospodarczej, zysk brutto czy zysk netto. W uproszczeniu mo¿emy przyj±æ, ¿e ogólnym wzorem na obliczenie rentowno¶ci finansowej jest odniesienie wypracowanego przez firmê zysku do osi±gniêtych przychodów ze sprzeda¿y. Upraszczaj±c, mo¿emy stwierdziæ, ¿e rentowno¶æ pokazuje nam, ile groszy zysku przynosi nam ka¿da z³otówka sprzeda¿y naszej firmy. Za pomoc± rentowno¶ci mo¿emy badaæ przede wszystkim zale¿no¶ci zachodz±ce miêdzy przychodami a kosztami firmy. W przeciwieñstwie do niektórych innych wska¼ników – gdzie za optymalny poziom uznaje siê pewien przedzia³ lub warto¶æ graniczn± – przy interpretacji rentowno¶ci nie powinni¶my mieæ ¿adnych problemów. Generalna zasada dotycz±ca rentowno¶ci mówi, ¿e im wy¿sza rentowno¶æ firmy, tym korzystniej dla obecnego i przysz³ego funkcjonowania firmy.