Zamknij
Serwis www.gazeta-msp.pl wykorzystuje technologię "cookies" tzw. ciasteczka. Pliki wykorzystywane są dla celów poprawnego funkcjonowania naszego serwisu. W przypadku braku zgody na ich zapisywanie konieczna jest zmiana odpowiednich ustawień przeglądarki internetowej z jakiej korzystasz.

Home >> Wszystkie artykuły >> Doręczenia pism >>

Doręczenia pism

To prawo trzeba zmienić

Obowiązujące przepisy prawa administracyjnego i podatkowego dotyczące adresów doręczeń urzędowych pism, zawężają możliwość ich doręczeń wyłącznie do miejsca zamieszkania lub miejsca pracy. Takie unormowania rodzą poważne problemy praktyczne z doręczaniem pism – zwłaszcza w przypadku osób, które często zmieniają adres zamieszkania lub czasowego pobytu, nie mają stałego adresu zamieszkania, są bezdomne czy osób, które często wyjeżdżają na dłuższy czas.
Art. 148. § 1. ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacji podatkowej stanowi, że Pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Podobnie brzmi art. 42. § 1. ustawy z 14.06.1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 69. ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Do niedawna podobne uregulowanie zawierał art. 135. ustawy z 17.11.1964 r. Kodeksu postępowania cywilnego, ale tu prawodawca dostrzegł problem i jesienią ub.r. zmienił ten przepis, dopuszczając możliwość doręczeń także na skrytki pocztowe. W innych przepisach obowiązują stare zasady. Tymczasem w prowadzonych postępowaniach organy państwowe kwestionują możliwość wysyłania pism pod wskazany przez obywatela adres lub na adres skrytki pocztowej, które w przypadku ww. osób mogą być jedyną możliwością odbioru przesłanych im pism. Skutki braku doręczenia pism (w tym decyzji czy orzeczeń sądowych) mają z reguły dla obywateli poważne następstwa prawne. Konieczne zatem staje się przyjęcie zmian, które nie tylko usuną występujące obecnie trudności w doręczaniu pism urzędowych, ale także poprawią szybkość prowadzonych postępowań i zbliżą nasze prawo do praktycznych i sprawdzonych regulacji istniejących w wielu państwach UE. Racjonalizm prawny wymaga, aby stanowione przepisy w omawianym zakresie dopuszczały wszelkie istniejące możliwości doręczania pism w celu osiągnięcia określonego w cyt. niżej przepisach celu, a nie stwarzać sztuczne trudności w ich doręczaniu, co niestety występuje w obecnych przepisach od bardzo wielu lat. Obecne rozwiązania zawarte we wskazanych przepisach – przeczą racjonalizmowi prawnemu i w wymiarze praktycznym z powodu niepotrzebnego zawężenia miejsc doręczania pism przedłużają prowadzone postępowania, a często prowadzą do naruszeń praw obywatelskich ze strony urzędów i sądów. Nierzadkie są bowiem sytuacje, w których urzędy i sądy zwrócone i nie podjęte w terminie przesyłki wpinają ad acta ze skutkiem doręczenia, nie podejmując innych, realnych i alternatywnych prób doręczenia pism, tylko z powodu braku ich ujęcia w cyt. niżej przepisach oraz często nie wyjaśniając przyczyn braku doręczenia. Takie działania organów oraz kwestionowane przepisy w obecnym brzmieniu naruszają w sposób oczywisty zasady wypływające z art. 2. Konstytucji RP. Tylko na tle art. 2. czy art. 78. Konstytucji każdy organ państwowy lub samorządowy ma obowiązek podjęcia każdego realnego i możliwego działania w celu doręczenia obywatelowi pism, które mogą kształtować jego prawa i obowiązki. Stąd obecne praktyki urzędów i sądów ograniczających swe powinności do wysyłania pism wyłącznie na adres zamieszkania lub pracy obywatela, odrzucając inne alternatywne i realne możliwości doręczenia pism (np. pod konkretnie wskazany przez obywatela adres, w tym na skrytkę pocztową) – tylko w kontekście art. 78. Konstytucji RP – stanowi pogwałcenie cyt. Normy prawnej i jest nadmierną oraz pozbawioną podstaw prawnych ingerencją w prawa jednostki: w wolność człowieka wyrażoną w art. 31. Konstytucji RP. Każdy obywatel RP ma bowiem nieograniczone prawo wyboru miejsca zamieszkania oraz miejsca czasowego pobytu, jak również rezygnacji z posiadania miejsca zamieszkania. Na tym polega istota wolności człowieka. Państwo polskie ma obowiązek uszanować tę najważniejszą dla każdego człowieka wartość. A tak niestety nie jest. W sprawie doręczeń wypowiedział się 23.02.2006 r. Trybunał Konstytucyjny RP (sprawa P 13/2005), oceniając zgodność z Konstytucją RP art. 73. ustawy z 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. TK uznał, że zawarte w art. 73. cyt. ustawy nie odpowiadają wymogom sprawiedliwej procedury sądowej. W ocenie TK termin odbioru przesyłki awizowanej nie może być nadmierne krótki, jednak powinien odpowiadać wymogom sprawności proceduralnej. Jednocześnie ustawa powinna ustanawiać wymóg ponawiania zawiadomienia o przesyłce, tak aby ograniczyć ryzyko jej niedotarcia do adresata. Problem można rozwiązać szybko i sprawnie, wprowadzając w cyt. ustawach odpowiednie zmiany. Wystarczy zapisać, że Pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu, miejscu pracy lub pod wskazany do korespondencji adres. I problem z głowy. Ale może to rozwiązanie zbyt proste?   Wojciech Serafiński   Zapraszam do nadsyłania na email wojciech@serafinski.pl propozycji bubli prawnych - przepisów, które powinny być uchylone lub zmienione, które w znacznym stopniu utrudniają przedsiębiorcom życie i narażają ich na dodatkowe, niepotrzebne przepisy.
Pełna treść artykułu dostępna jest w formie e-gazety.

Zamów Gazetę PDF koszyk



nr 7(76)2008


zamów koszyk

| |
Komentarze Dodaj komentarz
Brak komentarzy.

Partnerzy

Reklama partnerzyReklama partnerzyReklama partnerzyReklama partnerzyReklama partnerzyReklama partnerzy
Archiwum