Pod wiatr
Bariery prawne i infrastrukturalne dla elektrowni wiatrowych
Rozwój odnawialnych źródeł energii, w tym wykorzystujących energię wiatru, jest w Polsce niezbędny ze względu na dostosowanie się do wymagań Dyrektywy 2001/77/WE i Dyrektywy 2005/89/WE, zgodnie z którymi do 2020 r. Polska będzie musiała zwiększyć do 15 proc. (z obecnych 3,8 proc.) udział energii elektrycznej wytwarzanej ze źródeł odnawialnych.
Należy zauważyć, iż istotą rozwoju polskiego rynku energii produkowanej w odnawialnych źródłach powinny być umożliwiające ten rozwój regulacje prawne dotyczące energii elektrycznej i systemów wsparcia, czyli certyfikatów. Niestety obowiązujące przepisy prawa oraz istniejąca infrastruktura elektroenergetyczna nie ułatwią osiągnięcia założonego celu.
W obecnym stanie prawnym – szczególnie w zakresie energii elektrycznej produkowanej w elektrowniach wiatrowych – może dojść do zatrzymania rozpoczętych inwestycji oraz wstrzymania podejmowania kolejnych. Pomimo iż regulacje prawne ustawy Prawo energetyczne i rozporządzeń wykonawczych stały się bardziej przyjazne dla rozwoju energetyki wiatrowej, to nie nastąpił jeszcze zdecydowany przełom w jej rozwoju. Powodem tego może być różnorodność dokumentów, nie zawsze spójnych ze sobą, która nie umożliwiła sektorowi energetyki odnawialnej, stabilnych i przejrzystych warunków rozwoju. Istniejące bariery prawne oraz infrastrukturalne rozwoju inwestycji, a także chwiejność prawa w zakresie warunków sprzedaży energii elektrycznej prowadzą do wysokiego ryzyka inwestycyjnego, co w konsekwencji skutkuje zanikiem zainteresowania potencjalnych inwestorów energetyką wiatrową. Warto jednak zauważyć, że założenia dotyczące rozwoju energetyki wiatrowej znalazły swoje miejsce w dokumencie przygotowanym przez Ministerstwo Gospodarki pt. „Polityka energetyczna Polski do roku 2030”, jednak z praktyki łatwo zauważyć, że dotychczasowe rozwiązania w tym zakresie miały charakter raczej werbalny niż rzeczywisty.
Energetyka wiatrowa celem publicznym?
Podstawową barierą prawną jest brak przepisów prawnych w zakresie obowiązku uwzględniania w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy problematyki związanej z zagospodarowaniem lokalnych zasobów odnawialnych źródeł energii. Problemem związanym bezpośrednio z tą kwestią jest niezaliczenie inwestycji w odnawialne źródła energii, w tym budowę sieci elektroenergetycznych pod przyłączenie elektrowni wiatrowych, do inwestycji celu publicznego przez Ustawę o gospodarce nieruchomościami, pomimo iż ustawodawca tworząc przepisy tej ustawy przewidział wsparcie dla inwestycji służących ochronie środowiska. Zgodnie z tą ustawą, inwestycją celu publicznego jest działanie o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6. tej ustawy. W katalogu celów publicznych w art. 6. ust. 4. napisane jest, iż celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest budowa oraz utrzymywanie obiektów i urządzeń służących ochronie środowiska.
|
Pełna treść artykułu dostępna jest w formie e-gazety. Zamów Gazetę PDF  nr 12(80)2008  Zobacz więcej na temat: Chałas | elektrownia wiatrowa |
|
